Birçokları için oy pusulası atmak rutin bir vatandaşlık görevidir. Ancak, yakın zamanda Kanada vatandaşı olan Saskatoon sakini Anusuya Datta için, Saskatchewan eyalet seçimlerinde ilk kez oy kullanması derinden kişisel ve önemli bir dönüm noktasıydı. Oy pusulasını tutarken, elindeki kalem fiziksel şeklinin çok ötesinde bir güçle ağırlaşmış gibi hissetti. O basit ‘X’ işaretini koymak, iki ay önce yemin etmesinden bu yana ilk gerçek Kanadalı eylemini temsil ediyordu.
Datta daha önce de seçimlerde oy kullanmış olsa da, Kanada’daki deneyimi çarpıcı biçimde farklıydı. Oy pusulası, büyüdüğü ülke olan Hindistan’da alışkın olduğu uzun ve karmaşık olanlara kıyasla özlü görünüyordu. Orada, demokrasi ulusun damarlarında atıyor, görkemli, neredeyse şenlikli seçimlerde kendini gösteriyordu. Sokaklar siyasi posterlerle canlı, hava hararetli tartışmalarla yoğun ve kampanya araçları sloganlar yayınlıyordu. Kavurucu güneşin altında uzun kuyruklarda beklediğini, uzaktan gelen siyasi kampanyaların uğultusunun sürekli bir fon oluşturduğunu hatırladı. Seçim sonuçları toplumsal bir olaydı, aileler ve arkadaşlar sonuçları analiz etmek için televizyonun etrafında toplanırdı.
Daha Sessiz Ama Eşit Derecede Güçlü Bir Eylem
Buna karşılık, Kanada seçimleri Datta’ya gösterişsiz, ancak eşit, hatta derin bir öneme sahip gibi geldi. Belirlenen oy verme merkezi olan yerel okula yürürken, zihninde bu tezatlık devam etti. Konumun kendisi sembolik geldi – okullar öğrenme ve büyüme kurumları olarak, Kanada’daki kendi yolculuğunu yansıtıyordu. Atmosfer sakin, neredeyse meditatif, Hindistan’daki seçimlerin hareketli enerjisinden keskin bir ayrılıktı. Acele veya aciliyet duygusu yoktu, sadece vatandaşları katılmaya davet eden sessiz bir bina vardı.
Günün sıradanlığı onu şaşırttı. Okul günü biten çocuklar binadan dışarıya dökülüyor, kahkahaları havayı dolduruyordu. Hindistan’da seçim günü okul kapanışları anlamına geliyordu, olayın büyüklüğü tüm mevcut kaynakları gerektiriyordu. Burada, hayat normal ritminde devam etti ve seçim günlük hayata sorunsuz bir şekilde entegre oldu.
Bir Kanadalı Olarak İz Bırakmak
Datta, kasıtlı bir hareketle oy pusulasını işaretledi. Küçük bir fiziksel eylemdi, ancak muazzam kişisel ağırlık taşıyordu. Sadece bir adaya oy vermiyordu; onları kucaklayan bu eyalette ailesinin geleceği için oy veriyordu. Bu, bir Kanadalı olarak izini bırakma şekliydi.
Kanada’ya taşınma kararı, farklı bir yaşam temposu ve daha temiz hava arzusuyla alınmış zorlu bir karardı. Alışkın olduğu her şeyi geride bırakmak kendi endişelerini beraberinde getirdi, özellikle de pandemi vurup daha önce taşınan kocasıyla arasına mesafe girdiğinde. 1 Temmuz 2020’de – Kanada Günü’nde – Kanada’ya varışları bir işaret, yeni evlerinden sıcak bir kucaklama gibi geldi.
Dört yıl sonra, aile birlikte vatandaşlık yeminlerini etti. Sertifikayı sıkıca tutarken, Datta’nın üzerine bir gurur ve inanmazlık dalgası çöktü. Yıllarca süren planlama ve bekleme o anda doruğa ulaşmıştı. Ancak, gerçek aidiyet duygusu oy kullandığında pekişti. Duygusal etkisi beklenmedikti ama derindi.
